ص:2

ص:3

ر و ح ا للّه

مهد ی باور،مهد ی یاور،مهد ی ز یست

سید مسعود پو ر سید آقایی

ص:4

ص:5

ص:6

من طلبه هستم35

زیر منت شما هستم35

بانوان رهبر ما هستند36

عکس کشاورز را به جای عکس من چاپ کنید36

بلافاصله به سوی او شلیک کنند!37

شاگردپروری و غریب نوازی امام39

هر هفته از من عیادت می کردند39

شبانه پیاده به دنبال طبیب رفتند40

دهانم نرسید به دست او41

با مردم درست رفتار کنید41

اهل کجایی؟ شغلت چیست؟42

لباس ها را شستند43

توجه به طلاب مستمند44

تا این مادر شهید را نیاورید...44

ابهت امام46

ابهت من شاه را گرفته بود!47

از ایشان حساب می بردیم47

جوان مردی در نوجوانی48

امانتی بود از جانب خدا که خودش پس گرفت48

رادیو را بگذارید سر جای خود49

بزرگ ترین انسان در کوچک ترین خانه51

قناعت و زهد در عین مکنت52

نهایت سادگی53

جهاد با نفس54

از همان آجرها استفاده کنند54

من تلفن نمی کشم54

ص:7

تلویزیون را خاموش کردند57

باید این القاب برداشته شود57

کتاب ها را به خانه من نیاورید58

اینها ضد تبلیغ است59

خودت را اصلاح کن61

از همه شما راضی هستم62

پرهیزکاری64

آقایان طلبه باشند65

مبادا هم سایه ها اذیت شوند65

رعایت حال دیگران67

تا آخرین لحظه ذکر می گفتند68

امام بر ملکوت مسلّط است69

انیس قرآن69

ناو امریکایی را هدف قرار می دادم72

گریه امام74

به همه عزیزان در بند، سلام مرا برسانید76

استکبارستیزی امام79

عشق به امام83

ص:8

ص:9

ص:10

ص:11

ص:12

موجودات؛ یعنی قسم به انسان کامل. (1)

قسم به عصاره موجودات عصر؛ فشرده موجودات این که فشرده همه عوالم است؛ یک نسخه ای است؛ نسخه تمام عالم. همه عالم در این موجود، در این انسان کامل، عصاره است و خدا به این عصاره قسم می خورد. (2)

اگر بعثت پیغمبر هیچ ثمره ای نداشت، الا وجود علی بن ابی طالب علیه السلام و وجود امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف این هم توفیق بسیار بزرگی بود. اگر خدای تبارک و تعالی، پیغمبر را بعث می کرد برای ساختن یک همچه انسان های کامل، سزاوار بود. (3)

همان طوری که رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به حسب واقع، حاکم بر جمیع موجودات است، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف همان طور حاکم بر جمیع موجودات است. آن، خاتم رسل است و این، خاتم ولایت. آن، خاتم ولایت کلی بالاصاله است و این، خاتم ولایت کلی به تبعیت است. (4)

و عرض ارادت به مقام مقدس ولی الله الاعظم و بقیة الله فی ارضه$ارواحنا لمقدمه الفداء$که واسطه فیض و عنایات حق تعالی است. (5)

ص:13

من گاهی خیلی ناراحت می شوم از این که مثلاً امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را می گویند: «سلطان السلاطین» [او] خلیفة الله است. (1)

ذوات مطهره معصومین از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم تا حجت عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف، که مفاتیح وجود و مخازن کبریا و معادن حکمت و وحی و اصول معارف و عوارف و صاحبان مقام جمع و تفصیلند. (2)

با سلام و درود به پیش گاه مقدس مولود نیمه شعبان و آخرین ذخیره امامت، حضرت بقیة الله

- ارواحنا فداه$و یگانه دادگستر ابدی و بزرگ پرچم دار رهایی انسان از قیود ظلم و ستم استکبار. سلام بر او و سلام بر منتظران واقعی او. سلام بر غیبت و ظهور او و سلام بر آنان که ظهورش را با حقیقت درک می کنند و از جام هدایت و معرفت او لب ریز می شوند. (3)

ص:14

انتظار

از غم دوست در این می کده فریاد کشم

دادرس نیست که در هجر رُخش داد کشم

داد و بی داد که در محفل ما، رندی نیست

که برش شکوه برم، داد ز بی داد کشم

شادیم داد، غمم داد و جفا داد و وفا

با صفا منت آن را که به من داد، کشم

عاشقم، عاشق روی تو، نه چیز دگری

بار هجران و وصالت به دل شاد کشم

در غمت ای گل وحشی من ای خسرو من

جور مجنون ببرم، تیشه فرهاد کشم

مُردم از زندگی بی تو که با من هستی

طرفه سرّی است که باید بر استاد کشم

سال ها می گذرد، حادثه ها می آید

انتظار فرج از نیمه خرداد کشم (1)

ص:15

ص:16

امام راحل رحمة الله به اعتراف همه، در خودسازی و مبارزه با نفس، سرآمد همگان بود و در فراهم ساختن زمینه های ظهور حضرت تا آن جا پیش رفت که قافله سالار «ظهور صغرا» شد و توانست با دستان پرتوان و مبارکش، نهال انقلاب را پیش درآمد بر «ظهور کبرایِ» حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف غرس کند.

انقلاب مردم ایران، نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچم داری حضرت حجت$ارواحنا فداه$است که خداوند بر همه مسلمانان و جهانیان منت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد. (1)

این کشوری که کشور ائمه هدا و کشور صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است، کشوری باشد که تا ظهور موعود ایشان، به استقلال خودش ادامه بدهد؛ قدرت خودش را در خدمت آن بزرگوار قرار بدهد که عالم را$ان شاءالله$به عدل و داد بکشد و از این جورهایی که بر مستضعفان می گذرد، جلوگیری کند. (2)

اگر این جمهوری اسلامی از بین برود، اسلام آن چنان منزوی خواهد شد که تا آخر ابد$مگر در زمان حضور حضرت$نتواند سرش را

ص:17

بلند کند. (1)

و ما باید در این طور روزها و در این طور ایام الله، توجه کنیم که خودمان را مهیا کنیم از برای آمدن آن حضرت ... ما باید خودمان را مهیا کنیم از برای این که اگر چنان چه موفق شدیم$ان شاء الله$به زیارت ایشان، طوری باشد که روسفید باشیم پیش ایشان. (2)

فراهم کردن اسباب، این است که کار را نزدیک بکنیم؛ کار را همچو بکنیم که مهیا بشود عالم برای آمدن حضرت$سلام الله علیه$. (3)

رهبر همه شما و همه ما، وجود مبارک بقیة الله است. باید ماها و شماها طوری رفتار کنیم که رضایت آن بزرگوار را$که رضایت خداست$به دست بیاوریم. (4)

ما در یک مملکتی هستیم که مملکت ولیّ عصر

- سلام الله علیه$است، و وظیفه آنهایی که در مملکت ولیّ عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف زندگی می کنند، یک وظیفه سنگین است. نمی توانیم ما لفظاً بگوییم: ما در زیر پرچم ولیّ عصر$سلام الله علیه$هستیم و عملاً در آن مسیر نباشیم. چنان چه نمی توانیم بگوییم که ما جمهوری اسلامی داریم و عملاً

ص:18

آن طور نباشیم، اسلامی نباشیم. (1)

نامه اعمال ما به حسب روایات عرضه می شود به امام وقت. امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف مراقب ما هستند. (2)

اگر یک وقت نامه عمل یک روحانی را بردند و به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف دادند و آن ملائکة اللهی که بردند و دادند گفتند که این هم روحانی شماست، اینها پاس داران اسلام شما هستند و امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف خجالت بکشد، «نعوذ بالله» او علاقه دارد به شما.

شما ببینید اگر این آقا خودشان خیلی منزه است، از پسرشان یک خلاف صادر بشود، خودشان سرافکنده می شوند؛ اگر از خادمشان یک خلاف صادر بشود، خودشان سرافکنده می شوند. ما همه خادم هستیم. از ما توقّع هست، از شما توقّع هست. (3)

ص:19

درس امام نروید. طبق معمول امام ساعت ده و ربع می رفت برای درس، که من سریع می آمدم بیرون که مبادا امام تنها به درس برود، چراکه بعضی از اوقات امام به ما خبر نمی کرد و تنها می رفت و من از عقب می دویدم تا به امام برسم.

روزی من تند آمدم بیرون، دیدم دم در بیرونی، آن پیرمرد، در را بوسید و بعد هم خم شد، عتبه را بوسید. من از روی ناراحتی که از ایشان داشتم، گفتم: عجب!

برگشت و رو کرد به من و گفت: «الحمدلله الذی هدانا لهذا و ما کنّا لنهتدی لولا أن هدانا الله.»

گفتم: چی شده مگر؟

گفت: درس می روید؟ آقا مسجد می آید؟

گفتم: بلی!

گفت: من هم می آیم مسجد.

ایشان مسجد نمی آمد و بچه اش را هم نمی گذاشت دست امام را ببوسد. همین را که گفت، در باز شد و آقا آمد. از خجالت از کوچه دیگر رفت و من هم راه آقا به مسجد رفتم. آن روز اتفاقاً کتاب هم راه نیاورده بودم که مجبور شوم، پای منبر بروم. همان دم در نشستم. آن شیخ آمد و کنار من نشست. گفت: تو که می دانی، هم نشینی بد، به ما اثر کرده بود. از بس زیاد

ص:20

از مغرضین شنیده بودیم که آقا روزنامه خونه، آقای فلان این مجاهدت را کرد و جلو افتاد و چه شد.

پیرمرد اضافه کرد: یک شب من خواب دیدم، در حرم حضرت امیر علیه السلام هستم. عده ای صف کشیده اند و دور هم نشسته اند. یکی یکی حساب کردم، دیدم هر کدام مطابق سنشان، قیافه شان می خورد. دوازدهمی را گفتند حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است. از قیافه اش نور می بارید. خیلی زیبا و ملکوتی بود و در آخر صف نشسته بود. بعد علمای گذشته یکی یکی آمدند و همه از مقبره مقدس اردبیلی بیرون می آمدند. نگاه کردم دیدم آیا کسی از ایشان را می شناسم، یک شخصی از آنها را گفتند: شیخ شلال است. یک شیخ عرب است. خیلی خوش حال شدم. خواستم حرکت کنم، ولی انگار من را به زمین بسته بودند. نمی توانستم تکان بخورم. و وقتی علما هر کدام که می آمدند، این دوازده نفر تعظیم می کردند. بعضی وقت ها حضرت امیر علیه السلام و یکی دو نفر از دو طرف و بقیه مشغول صحبت بودند، بعضی وقت ها هم هفت$هشت نفرشان تعظیم می کردند. یک وقت دیدم آقای خمینی از گوشه ایوان وارد شد و شما هم دنبالش هستی و در کفش داری کفش هایش را کند و شما کفش ها را کنار گذاشتی و

ص:21

به سرعت به دنبالش رفتی.

یک وقت دیدم همه بلند شدند و بعد یازده نفرشان نشستند. دوازدهمی ایستاد و گفت: روح الله!

آقای خمینی عبایش را جمع کرد و گفت: بله آقا!

گفت: بیا جلو، آقا سریع رفت جلو. وقتی خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف رسید، دیدم قدها جوری نبود که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بلند و یا آقای خمینی کوتاه تر باشد. طوری ایستاد که گوش آقای خمینی دم دهان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بود و گفت: چشم، فلان چیز را انجام دادم، انجام می دهم ان شاءالله. درست ربع ساعت تندتند حضرت در گوش روح الله می گفت. وقتی مطلب تمام شد،

یکی دو متری فاصله گرفت و حضرت رفتند که بنشینند. آقای خمینی دستی تکان داد و آن یازده نفر تعظیمی کردند و آقای خمینی عقب عقب برگشت و به حرم نرفت.

من گفتم: چرا آقای خمینی به حرم نرفت؟

گفتند: حضرت امیر علیه السلام این جا نشسته، کجا برود. بعد از آن من از خواب بیدار شدم، شروع کردم به گریه کردن. خانمم بیدار شد. دید گریه می کنم. ساعت را نگاه کردم دیدم یک ساعت به اذان است. گفتم: جفا کردم، خدایا از سر تقصیرم در گذر، من از حالا به

ص:22

ایشان ایمان آورده ام. ولی هنوز هم ناراحتم و اول کاری که کردم همان بود که دیدی. در مقابل نظر هیچ کس نبود. فقط تو می دانی و من. من باید این عتبه را می بوسیدم. نمی دانم تو از کجا پیدا شدی.

این قصه من بود. یک خواهش هم از تو دارم. بینی و بین الله اگر می توانی به امام بگو که حاج آقا از من بگذرد. گفتم: می توانم، همین الآن انجام می دهم.

از مسجد که آمدیم بیرون، در راه به آقا گفتم: قصه کذا و کذاست، و ایشان از شما خواهش دارند که از

ایشان بگذری.

آقا گفت: من از ایشان گذشتم، من بخشیدم. هرچه بود بخشیدم، بعد از این که امام رفت داخل، دوان دوان آمد. گریه می کرد. گفت: چی شد؟

گفتم: آقا گفتند که من هرچه بود بخشیدم. افتاد به سجده. دیگر شب و روز همیشه می آمد و آقای خمینی هم یک نظر خاصی به ایشان پیدا کرد. (1)

ص:23

ص:24

فوالله ما لباسه إلّا الغلیظ ولا طعامه إلّا الجشب؛ (1)

به خدا سوگند که لباس مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف جز پوشاکی درشت، و خوراک او جز غذایی سخت و بی خورش نیست.

* * *

ص:25

عتاب ایشان واقع شویم. بارها اتفاق می افتاد که امام به جهت برخی از امور، از جمله رنگ آمیزی منزلشان، زیادی مصرف آب و برق و استفاده نامناسب از وسایل منزل، از ما بازخواست می کردند. (1)

ص:26

و صورت حساب، یک قرص نان اضافه خریدند؛ برای چیست؟ (1)

ص:27

در آن شرایط از ایران را قبول نداشتند. بنابراین مناسب ترین موقعیت برای این سفر، از عراق بود که چند حسن داشت. از جمله، خارج از حیطه عمل سازمان اوقاف انجام می شد، و علاوه بر آن، هزینه سفر بسیار کمتر بود و نیز همسر حضرت امام هم

که بسیار مایل به این سفر بود، می توانست به هم راهی فرزندش حاج احمد آقا به زیارت بیاید. شاید مهم تر از همه این بود که مدت اقامت ما در نجف، حدود هفت تا هشت ماه طول می کشید که این در آن دوران، برای امام و همسرشان می توانست بسیار وضع مطلوبی باشد.

زمانی که صحبت از سفر به میان آمد، تنها مشکل موجود، نبود هزینه سفر بود، که حاج خانم پیش نهاد کردند از آقا قرض بگیرید. کاری که نه من و نه حاج سیداحمد آقا، هیچ کدام به خود اجازه نمی دادیم این درخواست را از آقا بکنیم.

روزی دور هم نشسته بودیم. خانم گفتند: آقا، احمد و همسرش می خواهند به مکه بروند. آقا فرمودند: خُب بروند. خانم گفتند: آقا، مکه رفتن پول می خواهد. آقا در جواب گفتند: هر کسی که مکه می خواهد برود، پول می خواهد. اگر پول داشته باشد، می رود و اگر

ص:28

نداشته باشد، نمی رود. خانم گفتند: خُب شما به آنها قرض بدهید. آقا گفتند: من قرض نمی دهم! این جمله، یکی دوبار تکرار شد. در آخر خانم پرسیدند: چرا قرض نمی دهید؟ آقا گفتند: پول خودم که نیست. من به کسی قرض می دهم که بدانم برمی گرداند. این ها از کجا می خواهند برگردانند.

مجدداً خانم گفتند: برمی گردانند. آقا گفتند: از کجا؟ خانم گفتند: خُب، اگر مهریه فاطمه را بدهید، می توانند بروند.

راستش این گفت وگو، بویژه این جمله آخری، برای من بسیار سنگین بود. خصوصاً زمانی که امام گفتند: مهریه اش را مطالبه می کند؟ خب اگر مطالبه باشد، بحث دیگری است. من به ناچار گفتم: نه، اصلاً این بحث ها نیست. صحبت این است که اگر رفتن به حج برای ما واجب باشد، الان بهترین فرصت است (من به نظر خودم خواستم از زاویه وجوب حج وارد شوم.) آقا گفتند: اگر پول ندارید، مستطیع نیستید و برایتان واجب نیست. گفتم: بله، همین طور است و قضیه تمام شد.

دو$سه روز بعد، حاج احمد آقا به مادرشان گفت: خانم، ما می خواهیم برگردیم و باید مقدمات سفر را فراهم کنیم. خانم با ناراحتی گفتند: عیب ندارد.

ص:29

برای انجام مقدمات سفر و تنظیم کارهای لازم، گذرنامه مان را به آقای شیخ عبدالعلی قرهی تحویل دادیم.

روز بعد، سر سفره، خانم با ناراحتی گفتند: هفته آخر است که اینها این جا هستند. از هفته بعد، دوباره تنهایی ما شروع می شود. امام فرمودند: چرا هستند!

خانم با ناراحتی و تعجب گفتند: شما که حاضر نشدید به اینها قرض بدهید و اینها گذرنامه شان را هم به «آشیخ» تحویل داده اند که... . آقا با لب خندی گفتند: به حاج شیخ گفتم، دست نگه دارد. ما متوجه شدیم برای آقا انصرافی پیش آمده. حالا از کجا، نمی دانم. ولی یادم می آید که حاج احمد آقا برایم نقل کردند که آقا گفته اند اگر اطمینان کنم، شما قرضتان را پس می دهید من حرفی ندارم به شما قرض بدهم. خُب، حالا چگونه قرضمان را پرداخت می کنیم؟ من گفتم: به محض برگشتن به ایران، طلاهایم را می فروشم و پول آقا را به آقای پسندیده تحویل می دهم.

خلاصه، پول را گرفتم و به هم راهی حاج خانم، به مکه مشرف شدیم. آن چه در سفر بر ما گذشت، داستان طولانی دارد؛ ولی به محض برگشتن به قم، طلاهایم را فروختم و قرض آقا را به آقای پسندیده

ص:30

پرداخت کردم. (1)

ص:31

نجف تلفن زده و قضایا را به اطلاع دوستان رساندند، سپس قدری غذا خریده و بازگشتند. شام، غذای گرم رستوران و مقداری هم پنیر و خربزه بود. امام، شروع به خوردن نان و پنیر کردند. البته ایشان بعد از صبحانه، دیگر چیزی نخورده بودند؛ لذا خیلی برای ما ناگوار بود که غذای گرم بخوریم و امام فقط به نان و پنیر اکتفا کنند. احمد آقا به من گفت: امام، نان و پنیر و خربزه می خورند. (1)

ص:32

الجَحْجاح المجاهد المجتهد؛ (1)

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف شتابنده به سوی نیکی ها و بزرگواری ها، مبارز و سخت کوش است.

* * *

ص:33

چگونه است؟»

جواب: «بیشتر از شانزده ساعت کار می کنم. در این جا نوع کارم با نجف فرق کرده است. مصاحبات، مذاکرات و گاهی سخن رانی، خواندن گزارشاتی که توسط عده ای تهیه می شود، بررسی نامه ها و تلگرافاتی که می رسد و گاهی جواب به آنها کار روزانه ام را تقریباً تشکیل می دهد.

سؤال: «پیام های خود را چگونه به ایران می فرستید؟»

جواب: «فعلاً توسط تلفن و اشخاص.»

سؤال: «آیا به همه نامه های خود هر روز پاسخ می دهید؟»

جواب: «اگر لازم باشد جواب می دهم.»

سؤال: «آیا شما تماس هایی با مردم شهر نوفل لوشاتو دارید که بدانید در این شهر کوچک چه می گذرد؟»

جواب: «بعضی از آنان به این جا آمده اند.» (1)

ص:34

خاشع لله کخشوع النسر لجناحه؛ (1)

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در برابر خداوند فروتن است، هم چون عقاب در برابر بالش.

یکون أشدّ الناس تواضعاً لله$عزّوجلّ$؛ (2)

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، در برابر خداوند، از همه متواضع تر است.

* * *

ص:35

ص:36

ص:37

شدیدٌ علی العمّال، رحیم بالمساکین؛ (1)

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بر کارگزاران و مسئولان دولت خویش، بسیار سخت گیر و بر بی نوایان، بسیار رئوف و مهربان است.

* * *

ص:38

هدایت کردند و طی تماس تلفنی با دفتر امام اعلام کردند که سخن ران مزبور مسلح است و هم اکنون دست روی سلاح کمری خود دارد و ممکن است عصبانی شود و به سوی تظاهر کنندگان شلیک کند.

وقتی که خبر به امام رسید، از مرحوم آیة الله اشراقی که در نزدشان حضور داشت، خواستند به برادران حاضر در دفتر دستور دهد که بی درنگ با مشهد تماس بگیرند و پیام امام را این گونه ابلاغ کنند:

«نام برده تحت الحفظ به تهران اعزام شود و مراقب باشند، اگر بر آن بود که به سوی کسی تیراندازی کند، به او مهلت ندهند و بلافاصله به سوی او شلیک کنند و او را از پای درآورند.»

آقای اشراقی به دفتر آمدند و به حجة الاسلام و المسلمین آقای رحمانی رئیس عقیدتی سیاسی نیروی انتظامی که در آن ساعت، شیفت کاری ایشان در دفتر بود، بخش نخست پیام امام را رساندند، اما از ابلاغ بخش دوم پیام خودداری کردند و به حضور امام بازگشتند.

امام از آقای اشراقی پرسیدند: پیام را رساندید؟ آقای اشراقی پاسخ مثبت دادند.

امام سؤال کردند: آیا گفتید که اگر خواست به کسی تیراندازی کند، به او مهلت ندهند؟

ص:39

آقای اشراقی نتوانستند دروغ بگویند و ناگزیر گفتند: نه.

امام به ایشان دستور دادند که بار دیگر به دفتر بروند و عین پیام را برسانند.

ص:40

دوستان دانش مند ما در حجره مدرسه از من عیادت می کرد. در صورتی که من طلبه گم نامی بیش نبودم.

یکی دیگر از آقایان می گفت: از روزی که توی خانه افتاده ام، همه مرا فراموش کردند، جز امام که معمولاً احوال مرا می پرسند. (1)

ص:41

دیگران هم بودند که در درسشان شرکت می کردم، اما یک مرتبه هم به عیادت من نیامدند. حتی یک نفر را نفرستادند که چرا در درس شرکت نمی کنم. (1)

ص:42

ملاقات کننده ای را بازخواست کرد. وقتی ایشان متوجه شدند، با تندی به آن فرد فرمودند: با مردم درست رفتار کنید. با مردم خوش رفتار باشید. (1)

ص:43

ص:44

بشویید و خود من هم کمکتان می کنم. (1)

ص:45

هم نوشت، ولی موفق نشد امام را ببیند. دو$سه روزی در همان حوالی ماند، سپس به اهواز برگشت و نامه ای برای امام نوشت که ای امام! من به تهران آمدم، ولی موفق نشدم شما را ببینم. امام روی نامه نوشتند: تا این مادر شهید را به ملاقات من نیاورید، من به ملاقات کسی نمی آیم. (1)

ص:46

علیه کمال موسی و بهاء عیسی و صبر ایّوب؛ (1)

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف دارای کمال موسی، شکوه عیسی و شکیبایی ایوب است.

تعرفون المهدیّ بالسکینة و الوقار؛ (2)

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را با سکینه و وقار، خواهید شناخت.

* * *

ص:47

به او چیزی بفرمایند. در حالی که وقتی بزرگانی مانند شهدای محراب، به محضر ایشان می رسیدند، روی زمین می نشستند و به خودشان اجازه نمی دادند که روی تخت بنشینند. حتی یک بار مشاهده کردم، شهید محراب آقای اشرفی اصفهانی، روبه روی امام و روی زمین نشسته اند. (1)

ص:48

کتکی نمی زدند. گاهی اوقات یک تشر می زدند، یا تندی می کردند و همان برای چندین روز کافی بود. (1)

ص:49

که خودش پس گرفت و سپس نماز خواند. امام خمینی عقیده دارد که خدا همیشه در کنار اوست. (1)

ص:50

این که وقتی حاج احمد آقا و آقای هاشمی خدمت ایشان رفتند، امام به آنها دل داری دادند و سریع دستور تشکیل مجلس و ترمیم کابینه و انتخاب رئیس دیوان عالی را صادر فرمودند. (1)

ص:51

لا یضع حجراً علی حجرٍ؛ (1)

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف سنگی روی سنگ نگذارد (از متاع دنیا چیزی برنگیرد).

* * *

ص:52

پدر آقای جمارانی به چند قطعه کوچک تقسیم شده بود و ساختمان قدیمی آن در اختیار خانواده آقای امام جمارانی قرار داشت. بخش دیگری از آن منزل کوچکی بود، با مساحت حدود 120 متر مربع و 70 متر زیر بنا، متعلق به آقای سیدحسن حسینی، داماد آقای جمارانی که حضرت امام اجاره کرده بودند. این منزل کوچک و ساده که همه از نزدیک یا از تلویزیون آن را دیده اند، طی یک دهه، جایگاه انسانی بود که بر اریکه دل های مشتاق صدها میلیون مسلمان و مستضعف جهان، حکومت می کرد. انسانی که با تکیه بر قدرت ایمان و نفوذ الهی اش، کاخ های ابرقدرت های شیطانی را به لرزه درآورد. (1)

ص:53

تنها به موازات برخورداری از اختیارات الهی و قدرت فعلی در دخل و تصرف در امور نداشت و از همه آن چه در اختیار داشت، کمترین بهره ای نمی برد بلکه همواره و تا آخر عمر، در کمال سادگی و صرفه جویی و قناعت، زندگی پاک و پاکیزه و الهی خویش را

سر کرد. (1)

ص:54

ص:55

نگران بودند. هر وقت می خواستند با فرزندانشان در ایران صحبت کنند، باید ساعت ها در گرمای 48 درجه در صف اداره تلفن معطل می شدند و یا با خجالت به منزل حجة الاسلام و المسلمین حاج شیخ نصرالله خلخالی می رفتند. با این که با روی باز از ایشان استقبال می شد، ولی ایشان خجالت می کشیدند. امام اجازه دایر کردن تلفن را نمی دادند. منزل ایشان تا آخر دوران تبعید در نجف و تا زمانی که به پاریس رفتند فاقد تلفن بود. و امام به والده محترم گفته بودند که: راضی نیستم از دفتر به ایران تلفن بزنید. قیمت اشتراک تلفن در نجف 25 دینار عراقی (معادل پانصد تومان) بود. این جانب نوشتم: از خودم پول دارم؛ شما تلفن را دایر کنید، پولش را من به آیة الله پسندیده (وکیل امام) می دهم که امام این جواب را نوشتند. ضمناً منزل ایشان سال ها در نجف با آن گرمای آزار دهنده تابستان فاقد یخچال بود و در مضیقه شدید زندگی می کردند. (1)

(این صفحه را به احمد مرحمت فرمایید.)

ان شاءالله تعالی موفق و مؤید به تحصیل علوم شرعیه و تهذیب اخلاق باشید. اولاً پنیر دیگر

ص:56

نفرستید. برای هر دوی ما خوب نیست و ممنوع هستم؛ ثانیاً راجع به تلفن چیزی ننویسید که: تلفن بکشید خرجش را می دهم. من تلفن نمی کشم و شما هم چیزی جز مال فقرا ندارید و خوب است از حالا ملاحظه وجوه شرعیه را تمرین کنید و زیاده روی را احتراز نمایید. خداوند تعالی از شما راضی خواهد بود.

والسلام

پدرت

ص:57

یحذو فیها علی مثال الصالحین؛ (1)

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بر روش نیکان، رفتار می کند.

* * *

ص:58

مطابق رسوم نجف پشت جلد آن القابی از قبیل «آیة الله العظمی» و «زعیم الحوزات العلمیه»، و از این قبیل عبارات نوشته شد. این چیز تازه ای نبود و کسی هم تقصیری نداشت و همان طور که برای سایر مراجع عمل می شد، چاپ خانه و متصدیان چاپ عمل کرده بودند. وقتی امام متوجه مطلب شدند، با کمال قاطعیت از توزیع آن منع کردند و فرمودند:

باید این القاب برداشته شود. بالاخره دست اندرکاران مجبور شدند چیزی روی این القاب بزنند که هیچ خوانده نشود. (1)

ص:59

در آن موقع اوضاع مالی طلبه ها خیلی بد بود.

فرمودند: من پول این چنینی ندارم.

خلاصه هرچه اصرار کردم که پولی برای این کار بدهند، جوابشان منفی بود.

بالاخره رفتم و از اخوی ایشان، آیة الله پسندیده، پنج هزار تومان قرض کردم و کتاب دماء ثلاثه را به شکل خیلی جالب چاپ کردم. پس از چاپ کتاب، به امام گفتم: من پنج هزار تومان از اخوی شما قرض کرده ام. لطف کنید و شما قرض مرا ادا کنید. فرمودند: «من پول این چنینی ندارم.»

بالاخره با فروختن یک قالی و برخی چیزهای دیگر، کم کم قرض را به آیة الله پسندیده پس دادم. پس از چاپ، کتاب را به خدمت ایشان آوردم و گفتم: آقا! حالا که من چاپ کردم و پولش را هم دادم، اجازه می دهید در خانه شما به آقایان بدهم؟ فرمودند: «نه، به خانه من نیاورید. نباید به خانه من بیاید.» (1)

ص:60

را به در و دیوار می زدند، چنان که در میدان توپ خانه تمام پنجره های یکی از ساختمان های بلند دولتی را از بالا تا به پایین عکس آن حضرت زده بودند. تا این که روزی مرحوم حاج احمد آقا، بنده را که وزیر ارشاد بودم به هم راه مسئولان روزنامه خواست.

به خدمت امام رسیدیم، ایشان فرمودند: مدتی است که یک چیزی مرا رنج می دهد و الان هم گفتم اعلام بکنند من از این که عکسم و اسمم در این روزنامه ها و رادیو و تلویزیون باشد و تکرار بشود، بدم می آید، اینها ضد تبلیغ است. در این مملکت که این همه حوادث است و این همه فداکاری است، این همه مردم دارند زحمت می کشند، مگر چه شده که این همه عکس مرا می اندازید، اسم مرا می اندازید. شما حق ندارید این کار را بکنید. بله یک وقت یک حادثه مهمی است، یک انتخاباتی شده، مردم رأی داده اند، رئیس جمهوری آمده، جلسه تنفیذی بوده و یا یک واقعه مهم بین المللی، سخن رانی است، صحبتی است، آن هم نه به لحاظی که من گفته ام، به لحاظ این که مسئله مهم است، آن موقع چاپ عکس و اسم من اشکال ندارد.

ص:61

در آن زمان اگر ما چنین حرفی می زدیم، ممکن بود متهم بشویم به ضدّ ولایت فقیه، ضد امام، چون مردم به آن حضرت علاقه بسیار داشتند. بنابراین، خود امام در صحنه آمدند و فرمودند آن شیوه غلط است. امام واقعاً برایشان تشریفات مهم نبود، بلکه آن چه می خواستند، عظمت اسلام و انقلاب بود. (1)

ص:62

چیزی که باعث و مایه حیات هست، آن دنیاست. این دنیا که به درد نمی خورد.

بعد به حضرت امام عرض کردم: من نگفتم که نبودن شما را نمی خواهم، فقط گفتم که می خواهم پیش رفت های آینده را ببینم. فرض کنید مثلاً هفت صد سال یا هزار سال دیگر چه می شود. چه پیش رفتی حاصل می شود.

فرمودند: کاری بکن که آن دنیا رفتی، پرده ها که برداشته می شود، بتوانی ببینی. اگر خودت را اصلاح کنی، این دنیا را می توانی ببینی و اشراف بر این دنیا پیدا می کنی. (1)

ص:63

گفتیم: بفرمایید آقا، چه فرمایشی؟

گفتند: من از شما خواهش می کنم، دلم می خواهد شماها همه تان من را حلال کنید و از سر تقصیر من بگذرید. اگر من حرفی زدم، کاری کردم، کوتاهی کردم، خلاصه به هر حال نسبت به شماها معذور نباشم، در مقابل خدا.

ما خیلی آن روز متأثر شدیم و گفتیم: اختیار دارید، اختیار دارید خواهش می کنیم.

گفتند: نه من تعارف نمی خواهم، من می خواهم دانه دانه از زبان شماها بشنوم.

بعد رو کردند به خانم گفتند: شما خانم.

بعد رو کردند به هم شیره. از تک تک ما حلالیت گرفتند و به این تعارف و اختیار دارید، اکتفا نکردند.

بعد همه گفتیم: آقا شما هم هم چنین. ما که جز خوبی جز محبت چیزی از شما ندیدیم. شما هم ما را حلال کنید.

ایشان گفتند: من هم یک یک شما را حلال کردم، از همه تان راضی هستم و آن وقت دعا کردند. (1)

ص:64

ص:65

بسیار ناراحت بودیم و علت آن را هم نمی دانستیم. مادربزرگ هم که علاقه و عشق وافری به داماد خود (حضرت امام) داشت، مثل ما از این مسئله بسیار دل گیر بود و بارها اظهار داشت که چون آقا از آن غذا نخورد، من هم برایم کوفت شد و... (1)

ص:66

هم سایه ها از بابت جمعیت یا رفت وآمدی که به خانه ایشان می شود، ناراحت و اذیت بشوند. این رعایت و اخلاق باعث شده بود، موقعی که امام می خواستند به ایران بیایند، همه اهل محل و مردم ده کده نوفل لوشاتو از دوری ایشان و رفتنشان ناراحت بودند. به همین دلیل، مقداری از خاک فرانسه را به امام هدیه دادند. (1)

ص:67

یعتاده مع سمرته صفرة من سهر اللیل، بأبی من لیله یرعی النجوم ساجداً و راکعاً بأبی من لایأخذه لومة لائم، مصباح الدجی بأبی القائم بأمرالله؛ (1)

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، بر اثر تهجد و شب زنده داری، رنگش به زردی متمایل است. پدرم فدای کسی باد که شب ها در حال سجده و رکوع، طلوع و غروب ستارگان را نظاره می کند! پدرم فدای کسی که در راه خدا، ملامت ملامت گران در او تأثیر نمی گذارد! او چراغ هدایت در تاریکی هاست. پدرم فدای کسی که به امر خدا قیام می کند!

* * *

ص:68

جلوی پای ایشان را روشن می کرد. ایشان به آرامی راه می رفتند تا دیگران بیدار نشوند. (1)

ص:69

و روحیات او را باید ادامه بدهیم. (1)

ص:70

واجب، قرائت قرآن قرار داده بودند و بر آن مراقبت داشتند که گاه به پنج نوبت می رسید، و این اهتمام ایشان باعث شده بود که در هر ماه سه بار قرآن را ختم کنند که البته این قرائت در ماه مبارک رمضان بیشتر می شد. در سالی که ایشان در ماه مبارک رمضان به محلات تشریف آورده بودند، هر وقت خدمت ایشان می رسیدم، می دیدم که اشتغال به قرائت قرآن دارند و ماه مبارک رمضان که درس های حوزه تعطیل می شد و طلاب از امام می خواستند در این ماه درس را شروع کنند، امام می گفتند ماه رمضان خود یک کار است؛ و منظورشان خواندن قرآن و ادعیه و عبادت بود.

در خانه هم مرتب به اهل منزل سفارش می کردند که قرآن را فراموش نکنند و استمرار بر قرائت داشته باشند.

از سوی دیگر، قرائت امام هم راه با تدبر در آن بود. گاهی وارد اتاق می شدم، می دیدم ایشان هنگام قرائت توقف می کردند و به فکر فرو می رفتند و به افرادی که خدمت ایشان بودند نکات لطیفی را از قرآن با زبانی ساده بیان می کردند. خیلی از اوقات آن قدر جالب و جذاب بود که ما را از این عالم به عالم دیگری می برد.

ص:71

امام، قرآن را کتاب هدایت در همه زمینه ها می دانستند و تأسف می خوردند که قرآن در بین مسلمانان مهجور شده است. لذا به مناسبت های مختلف، از قرآن سخن می گفتند که هم اکنون چهارصد مورد آن، توسط مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام جمع آوری شده است.

نکته آخر این که ایشان هم در سفارش هایشان به حاج احمد آقا و هم در دیگر سفارش هایشان می فرمودند: استادم مرحوم شاه آبادی به من سفارش می کرد که سوره حشر را زیاد بخوان؛ مخصوصاً آیات آخر سوره حشر:

«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ»؛ (1)

ای کسانی که ایمان آورده اید! از خدا پروا کنید، و هرکس باید بنگرد که برای فردا (روز رستاخیز) چه پیش فرستاده است. و از خدا پروا داشته باشید که خدا به آن چه می کنید، آگاه است. (2)

ص:72

فیستشیر المهدی أصحابه؛ (1)

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف با یاران خود، مشورت می کند.

* * *

ص:73

سران کشور بحث بیشتری کنید و پس از مشورت با کارشناسان نظامی، تصمیم آخری را که مصلحت نظام و مسلمانان در آن باشد، اتخاذ کنید. (1)

ص:74

و هو أعظم حسباً و أکرم منصباً و أرحم بالرعیة؛ (1)

او (حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف) از همه حسبش بزرگ تر و مقامش گرامی تر و به مردم مهربان تر است.

و أشفق علیهم من آبائهم و أمهاتهم؛ (2)

امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بر آنان از پدران و مادرانشان مهربان تر است.

* * *

ص:75

صبح بود که رفتیم جماران. امام روی یک صندلی ساده نشسته بودند.

حاج احمد آقا هم بود. آقای توسلی مرا پیش امام بردند و گفتند: ایشان مجروح است...

همین که کنار امام رحمة الله قرار گرفتم، زارزار گریه کردم.

اختیارم که دست خودم نبود. حضرت امام رحمة الله فرمودند: چه می خواهی؟

گفتم: هیچی آقا، دارم از درد می میرم. دستی سر ما بکش.

چون تازه از آلمان برگشته بودم، سرم کاملاً تراشیده شده بود و بخیه ها هنوز توی سرم بود. وقتی نوازش دست مبارک حضرت امام رحمة الله را احساس کردم، کمی آرام گرفتم و دست مبارک ایشان را بوسیدم.

حضرت امام رحمة الله وضع مرا که دیدند، گویا خیلی ناراحت شدند. بعد از ارتحال حضرت امام رحمة الله یکی از نزدیکان امام رحمة الله تعریف کرده بود که آن روز وقتی آن جان باز از خدمت امام مرخص شدند، آقا رفتند در اتاقشان و زار و زار گریه کردند.

امامی که فقط در شهادت ائمه طاهرین

گریه می کرد؛ امامی که حتی برای شهادت فرزندش اشک نریخت! البته بحث از من تنها نیست، جان بازان

ص:76

دیگر هم که نزد امام رحمة الله می آمدند، کم و بیش وضع رقت باری داشتند. (1)

ص:77

پدرجان سلام، امیدوارم حالتان خوب باشد. راضی نمی شدم مزاحم اوقات شریفتان گردم، لکن دیگر قدرت تحمل دوری را نداشتم و دلم بسیار برایتان تنگ شده است. لذا تصمیم به نوشتن نامه برایتان گرفتم. تاکنون شنیده اید اسیری به مدت چهار سال از پدرش جدا شود و بعد از چهار سال جدایی برای پدرش نامه بنویسد و پدر نامه فرزندش را جواب نگوید؟ پدرم باور کنید تحمل سختی راحت است، اما تحمل بر فراق یار دشوار است.

پدرم من از بلاد غربت از گوشه زندان غم، غبارآلوده از هجر دوست، با چشمانی غم زده در انتظار رویت، نامه را می نویسم. پدرم، نامه ام را اجابت کن، با جواب خویش گرد و غبار غم را از چهره زردمان پاک کن تا چشم ما با دیدن خطت نور گیرد، روشن و منور گردد. پدرم، پروانه های وجودمان فدای شمع جان سوزت باد. فرزندان افسرده خویش را با کلام مسیحایی ات جانی دوباره بخش و دل سوخته دلان در راه مانده را جلایی تازه ده. به امید این که این نامه به دستت برسد و جوابش را هرچه زودتر بنویسی. پدرم برای دریافت جواب لحظه شماری می کنم. (1) خداحافظتان، والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

12/6/1365$فرزند کوچکت، محمد رنجبر

ص:78

باسمه تعالی

فرزند بسیار عزیزم، از نامه دل سوزانه شما بسیار متأثر گردیدم.

من ناراحتی شما عزیزان در بند را احساس می کنم. شما هم ناراحتی پدرتان را که فرزندان عزیزش دور از وطن هستند، احساس کنید. عزیزان من، سید و مولای همه ما حضرت موسی بن جعفر علیه السلام بیش از همه شماها و ماها در رنج و گوشه زندان به سر می بردند. برای اسلام عزیز شما صبر کنید، خداوند فرج را ان شاءالله تعالی نزدیک می نماید؛ و پدر پیر شما را با دیدن شما شاد می فرماید. به همه عزیزان در بند، سلام مرا برسانید. من از دعای خیر فراموشتان نمی کنم. خداحافظ شما باشد.

پدر پیرت (خ)

ص:79

و ذلّل به الجبّارین؛ (1)

خداوندا! خوار کن به وسیله او (حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف) زورگویان و کافران را.

و أقصم به کلّ جبّار؛ (2)

خداوندا! هر گردن کشی را به دست او (حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف) در هم شکن.

* * *

ص:80

حمایت از تسخیر لانه جاسوسی امریکا (سفارت سابق امریکا در ایران) به دست دانش جویان مسلمان پیرو خط امام و از آن به عنوان «انقلابی بزرگ تر از انقلاب اول» یاد کردن را باید نقطه اوج نگاه ضدّ امریکایی حضرت امام دانست. اعلام روز سیزدهم آبان به نام روز ملی «مبارزه با استکبار جهانی» در مجلس شورای اسلامی دوره سوم (در زمان حیات طیبه حضرت امام) را باید گامی دیگر برای فرهنگ سازی و تعمیق نهضت ضد امریکایی در ایران برشمرد. تعابیر و واژه هایی که رهبر فقید انقلاب اسلامی و بنیان گذار جمهوری اسلام حضرت امام خمینی رحمة الله درباره آمریکا به کار برده اند، عبارتند از: جنایت کار، شیطان بزرگ، مجرم دست اول، فاسد متجاوز، دشمن اسلام، تروریست پرور، طبل توخالی، دولت جبار، سرچشمه تروریست، ام الفساد قرن، دشمن شماره اول بشر، دشمن شماره یک مردم محروم و مستضعف جهان، رأس استکبار جهانی و... بالغ بر 46 مورد از این قبیل واژه ها در ادبیات حضرت امام رحمة الله بر جای مانده است. (1)

ص:81

ما تا آخر عمر، علیه دولت امریکا مبارزه می کنیم. (1)

ملت ما دشمن شماره اول خودش را امروز امریکا می داند. (2)

ما تا آخر ایستاده ایم و با امریکا روابط ایجاد نخواهیم کرد. (3)

شیاطین به تدریج کار می کنند. امریکا برای پنجاه سال آینده خود نقشه دارد. (4)

خدا نیاورد آن روز را که ایران گرایش پیدا کند به امریکا. (5)

روابط ما با امریکا روابط یک مظلوم با یک ظالم است. (6)

ص:82

تأوی إلیه أمتّه کما تأوی النحل إلی یعسوبها؛ (1)

امت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف سوی او پناه می برند، همان طور که زنبور به ملکه خود پناه می برد.

یحنّون الیه کما تحنّ الناقة إلی فصیلها؛ (2)

با اشتیاق به سوی او می شتابند، همان طور که شتر ماده به طرف فرزند خود می رود.

و یشربون حُبَّه فلایکون لهم ذکر غیره؛ (3)

محبت او (حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف) در دل مردم جای می گیرد به طوری که در یاد هیچ کس غیر او نخواهند بود.

* * *

ص:83

ص:84

از امام خمینی بت شکن، اطاعت کنید و به رهبری او کفر و ظلم را ریشه کن کنید.

شهید مهدی بیات

از امام امت پیروی کنید و حامی ولایت فقیه باشید تا به اسلام آسیب نرسد. همین اسلام است که تمام ابرقدرت ها را به لرزه انداخته است.

شهید طاهر بیات

مردم عزیز! این نعمت خدا و این حجت خداوند (امام خمینی) را قدردانی کنید. اگر این طور نکنید، کفران نعمت کرده اید.

شهید حمید حاج نقی

قدر امام، این روح خدا که به تمام معنا روح خداست را بدانید و بدانید که حفظ اسلام بر تمام ما مسلمین و هر فرد مسلمان واجب است و حتی از نماز و روزه نیز واجب تر است.

شهید محمود حسین جانی

ای امام عزیز! من در دامان تو تربیت شدم و راه مبارزه را آموخته ام. بدان که تا آخر عمر و تا آخرین لحظه زندگی ام، در خط شما که همان خط الله است،

ص:85

جان فشانی می کنم؛ چراکه آن چه را در این انقلاب آموختم، اخلاص عمل و ایثار بود.

شهید جمشید خوشنان

اگر می خواهید خدا از شما راضی شود، فقط به آن چه امام می گوید عمل کنید و به مسجدها بروید و در نماز جماعت شرکت کنید.

شهید قدیر خالگر

خواهران و برادران! قدر امام را بدانید که تا قیام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف چنین مردی را نخواهید دید. خدایا! عمر او را به بلندای آفتاب بگردان.

شهید مجتبی رجبی قاسم آبادی

ای خمینی! رهبر آزادگان، ای روح خدا، ای نجات دهنده ما، ای پدر مهربان، ای ابراهیم زمان، ای بت شکن دوران، ما بسیجیان پابرهنه با تو پیمان خون، پیمان شرف می بندیم که تا آخرین نفر و تا آخرین نفس راه مقدست را ادامه می دهیم، خون ما گواه بر مدعای ماست.

شهید عین الله رجبی

می بینم که خدا در این زمان این ابرمرد تاریخ یعنی

ص:86

امام خمینی را برای ما برگزیده است، پس با نافرمانی از ره نمودهای این رهبر کبیر، خود را به گم راهی و شرک نیفکنیم که این نافرمانی پایمال کردن خون هزاران شهید به خون خفته این سرزمین و شهدای کربلای حسین علیه السلام تا حال را به دنبال دارد و در این صورت خدا این گناه کبیره را بر ما نخواهد بخشید.

شهید علی رضا فتاحی

خواهران و برادرانم، در راه خدا قدم بردارید و استوار و محکم باشید و به یاری خدا بشتابید تا خدا شما را یاری دهد.

پشتیبان امام و ولایت فقیه باشید و به منافقان امان ندهید و آنهایی را که دل امام را به درد می آورند، نیست و نابود کنید.

حمیدرضا حسین پور

شما مردم همانند کسانی نباشید که به حضرت علی علیه السلام خیانت کردند و او را یاری نکردند؛ آنان یاران دروغین او بودند. پس ما اگر می گوییم که واقعاً پیرو خط امام هستیم، باید واقعاً به دستوراتش عمل نماییم.

خدا را گواه می گیرم که به جز در راه خدا و برای رضای خدا به جبهه نرفته و تنها مزدم را او می دهد و

ص:87

مزدم را غیر از او از کس دیگری نخواسته ام و تنها مزدی که از خدا می خواهم رضای اوست.

شهید محمد سلطانی فتاحی

ای کسانی که خط امام را بعد از چندین سال آزادی تفکر هنوز نشناخته اید، اندکی دیگر فکر کنید و برای شناختن راه او تلاش نمایید که اگر می خواهید آخرت داشته باشید، با شناختن و در پیش گرفتن راه اوست که رستگار خواهید شد. در غیر این صورت، علاوه بر این که در این دنیا عذابی هم چون سردرگمی و خودنشناختگی برایتان هست، در آخرت نیز عذابی را که قرآن برای منافقان بشارت داده بلکه عذابی سخت تر نیز برای شما خواهد بود. (1)

شهید جهان بخش مؤمن نژاد

ص:88

و یشترط علی نفسه لهم، أن یمشی حیث یمشون و یلبس کما یلبسون و یرکب کما یرکبون و یکون من حیث یریدون و یرضی بالقلیل؛ (1)

مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در حقّ خود تعهد می کند که از راه آنها برود، جامه ای مثل جامه آنها بپوشد، مرکبی همانند مرکب آنها سوار شود، آن گونه باشد که مردم می خواهند و به کم راضی و قانع باشد.

* * *

به راستی که امام راحل رحمة الله، همین گونه بود و به عهدی که با مردم بسته بود، عمل کرد. تمامی زندگی او عشق به مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بود و زیستنش مهدی گونه.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد!